πεδιοπλόκτυπος

-ον, Α

(για ήχο) αυτός που παράγεται από το χτύπημα τών πετάλων ή τών οπλών τού αλόγου στο έδαφος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεδίον + ὁπλή + κτύπος].